رابطه ابعاد توانمندی با خودکارآمدی و رضایت شغلی دبیران متوسطه شهر مرودشت

هدف از پژوهش حاضر، رابطه بین ابعاد توانمند سازی با خود کارآمدی و رضایت شغلی دبیران متوسطه شهر مرودشت بوده است.جامعه آماری این پژوهش،شامل کلیه دبیران(157نفر) دوره متوسطه شهر مرودشت بوده، لذا از روش نمونه گیری استفاده نشده است،زیرا که جامعه برابر با نمونه است. برای گردآوری اطلاعات از سه مقیاس توانمندسازی( ایران نژاد پاریزی ،1386) خودکارآمدی(شرر، 1982) و رضایت شغلی ویسوکی و کرومjdi) )استفاده شده است.ضریب پایایی با آلفای کرونباخ ،مقیاس توانمند سازی95/0 ، مقیاس خود کارآمدی95/0 و مقیاس رضایت شغلی86/0 به دست آمد. نتایج نشان داد که بین توانمندسازی و خودکارآمدی رابطه معنادار در سطح 05/0 و همچنین میان توانمندسازی و رضایت شغلی ارتباط معنادار در سطح 01/0 p<وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون ابعاد توانمندسازی برعامل رضایت شغلی نشان داد که روشنی هدف، روحیه، رفتار عادلانه، شناخت و قدردانی، کار تیمی، مشارکت و دارا بودن محیط سالم به طور معنادار پیش بینی کننده قوی در سطح 01/0 p< برای ایجاد رضایت شغلی معلمان است اما ارتباطات پیش بینی کننده معناداری برای عامل رضایت شغلی نیست.همچنین روشنی هدف، روحیه، رفتار عادلانه، شناخت و قدردانی، کار تیمی، مشارکت و دارا بودن محیط سالم به طور معنادار پیش بینی کننده عامل نگهدارنده شغلی است، اما ارتباطات پیش بینی کننده معناداری برای عامل نگهدارنده شغلی نیست. نتایج حاصل از بررسی رابطه ابعاد توانمندسازی بر خودکارآمدی نشان داد که، شناخت و قدردانی از معلمان قوی ترین پیش بینی کننده برای خودکارآمدی معلمان می با شد به طوری که شناخت و قدردانی در سطح 03/0 p<معنادار بوده است، همچنین ارتباطات در محیط آموزشی پیش بینی کننده معنادار در سطح 06/0 p<بوده و همچنین رفتار عادلانه، مشارکت و دارا بودن محیط سالم پیش بینی کننده ایجاد خودکارآمدی در معلمان بوده است.